Lanet

Biri bana durup dururken; biz seninle zaten her zaman konuşuruz, dün konuşmamış olmamız önemli değil diyor. Oysa ben özür dilemedim, oysa ben pişman değilim, oysa benim için sorun değil. O, olur öyle şeyler diyor. Onu takdir etmemi bekliyor düşünceli olduğu için. Anlayışlı olduğunu düşünmemi istiyor. Konuşmamış olmamızın normalin dışında bir durum olduğunu, aslında sorun olabilecekken sorun etmediğini göstermeye çalışıyor. Bunlar hep onun yüzünden. Bana söylenmiş iki cümlede bunları düşünmem. Hayır, kafamda kurmuyorum biliyorum ki doğru düşündüklerim. Ama önceden böyle düşünmezdim, bilmezdim, basitti, olduğu gibiydi. Beni de kendine benzetti. Mümkün değil artık yalnızca insanların gösterdiklerini görmem. Biliyorum ki her zaman başka bir sebep, en az bir sebep daha var. Ne söylenenler duyulduğu gibi ne de kimse olduğu gibi... Bana da bulaştırdı kendini.